Vorige week zei een klant tegen mij: “ik ben een bruistablet maar om te bruisen heb je ook water nodig”.
Her ken je dit? Hoe is het met jouw water? Of voel je ook dat de plek waar je ooit wilde bruisen niet meer passend is. Droom je wel eens van het verderop te zoeken maar weerhoudt jouw loyaliteit naar je collega’s en klanten jou ervan om een stap te zetten. En dan ineens verlaat jouw maatje het bedrijf of zegt jouw grote trouwe klant het contract op. Wat nu? 
Mijn klant Carel besloot om nu eens niet meteen in te gaan op een nieuw aanbod dat voorbij kwam maar eerst met mij te gaan bosbaden.

Carel: Niets aan de hand, zijn hele leven nog nooit gesolliciteerd, leuk leven en toch. Hij was net 50 geworden en dat voelde ineens anders. Hij vertelde meer diepgang in contacten te zoeken en zich ineens meer senior te voelen. Ook wilde hij deze keer een bewuste stap zetten naar een andere baan; een waarin zijn ervaring en kwaliteiten ten volle tot hun recht zouden komen. Eerste gesprekken met het door hem benaderde bedrijf ok en uitdagend maar daar lag nu ineens een contract dat de lading van senior totaal niet dekte. 
Carel ontdekte dat hij in zijn oude werk een soort Cliniclown was geworden die om zijn humor en energie werd gewaardeerd. Iedereen blij en dan verder niets. En hij wilde graag dokter zijn. Is dat het vroeg ik? Carel wierp een blik op de door hem uitgezochte symbolische foto: “ik wil gids zijn”. En niet een met een paraplu waar iedereen achteraan loopt. Iemand die een groep begeleidt, coacht, mensen naar voren schuift, de gaten in het wegdek ziet, bijlicht in het donker en ook zegt wat hij niet weet. Stralende ogen, een enthousiaste stem; duidelijk een senior. 
Met dit beeld is hij het gesprek in gegaan. Ik weet nog niet wat eruit gekomen is maar dat maakt eigenlijk niet zoveel uit. Het belangrijkste is dat Carel de gids in hemzelf weer gevonden heeft en vandaaruit weer met een frisse, bruisende blik verder kan op zijn weg.